Waarom ik een racefiets kocht…

“Je ruilt je scooter in voor een racefiets? Heb je een zonnesteek ofzo?”, was één van de reacties die ik kreeg toen ik in mijn Instagram story over mijn nieuwe aankoop vertelde. Ja, ik heb inderdaad mijn scooter verkocht in ruil voor deze racefiets. Maar nee, ik had geen zonnesteek. Sterker nog, een racefiets is iets wat ik al erg lang wilde hebben.

Als klein meisje…

Als klein meisje keek ik graag wielrennen met mijn vader en opa. Niet de hele Tour de France hoor, dat was me te veel, het waren vaak kleine stukjes, maar ik zat zeker tussen de mannen mee te kijken. Mijn opa zei altijd: ‘Nannique, dat is dé sport voor jou. Op een dag fiets jij daar ook.’ Ik weet ook nog heel goed dat ik ooit heel trots terug zei: ‘Ja opa, ik word een hele stoere vrouw die alle mannen voorbij fietst!’ Nou, of het dé sport voor mij is, moet nog blijken. En die Tour fietsen wordt hem al helemaal niet. Maar hé, ik fiets mijn vader al wel voorbij 😉

Geen interesse meer

Toen ik ouder werd, zo rond de 9-10 jaar, moest ik ineens niet veel meer van sport hebben, en dan al helemaal geen zware sporten waarbij je alles uit je lijf moet gooien. Laten we het maar een sportdipje noemen. Het was een periode waarin ik maar niet de juiste sport kon vinden. Bij fietsen dacht ik aan stukjes naar de boer voor verse groente of eens in het jaar naar opa en oma fietsen, een rondje van bijna 20 km. Wielrennen kijken? Dat was onzin en saai. Waarom zou je fietsende mannen willen zien die tegen een berg op fietsen, bijna dodelijke vallen maken en veel doping gebruiken? Oke, eerlijk is eerlijk: voor de vrouwen op de Olympische Spelen ging ik wel zitten en baanwielrennen vond ik toch ook wel spannend. Uiteindelijk vond ik ook een nieuwe sport: atletiek. Dit kreeg al mijn aandacht en aan fietsen werd niet meer gedacht.

De Giro d’Italia

In 2016 (denk ik) kwam de Giro d’Italia naar Arnhem, dicht bij mij in de buurt. Dat vond ik toch wel gaaf en dus stond ik met mijn opa, vader en toenmalige vriend langs de lijn. Een aantal dagen daarvoor waren de renners bij een hotel in mijn woonplaats en ook daar stond ik vrolijk met mijn vader van een afstandje te kijken. Toch wel gaaf zo’n fietsje… De renners zien fietsen in Arnhem zorgde ervoor dat ik het weer interessanter ging vinden. Ik was zo verbaast door de snelheden die de fietsers maakte. 2 uur staan wachten voor een groep renners die in 2 seconden voorbij ‘vlogen’, maar het was een leuke ervaring. Vervolgens ging ik zelf ook weer vaker op de fiets. De rondjes naar de groenteboer werden uitgebreid met wat extra kilometers en de bezoekjes naar mijn opa en oma werden vaker op de fiets gedaan en moesten telkens sneller gefietst worden. Toen ik dit erg leuk begon te vinden, dacht ik weleens aan een racefiets, maar het verlangen was er nog niet.

Instagram

Dat verlangen kwam toen ik begon met Its.about.health. Ik zag veel fanatieke hardlopers en sporters. Wat bleek? Veel van hun hadden ook een racefiets in huis en deelde hier ook wel eens iets over. Toen kwam ik bij de triathlonners. Ik kan je zeggen, een gevoel van jaloezie kwam omhoog. Hardlopen en fietsen combineren? Dat wilde ik ook! Al snel wilde ik een racefiets kopen, maar hier zag ik vorige zomer toch maar van af.

Het leek alsof het aantal hardlopers met een fiets in hun schuur groeide. Ik zag steeds vaker posts over fietsrondjes en telkens dacht ik: heerlijk zo’n afstand fietsen. Met een fiets ga je namelijk toch sneller andere wegen verkennen dan tijdens het hardlopen en het is iets wat ik zelf vaker zou doen dan hardlopen. Hardlopen vind ik erg leuk, maar ‘zomaar’ een rondje lopen, komt niet vaak voor. Vaak doe ik dan een andere workout thuis of ga ik een stuk wandelen, maar dit wilde ik het liefst vervangen voor een stuk fietsen. En toen die laatste gedachte steeds vaker in mijn hoofd kwam, wist ik het zeker: ik wilde een racefiets.

En nu?

En nu? Nu ben ik ook een hardloper met een fiets in de schuur! 😉

‘Was hardlopen niet meer leuk?’ ‘Is hardlopen niet genoeg?’ ‘Hoe zit het nu met bootcamp en hit?’ Veel vragen stroomden binnen en ik ga het simpel houden: alle sporten blijven gewoon lekker in mijn leven! Dat betekent dat ik op dinsdag nog alles uit mijn lichaam gooi tijdens de Hit, op donderdag gezellig bootcamp met mijn beste vriendin en iedere week een rondje hardloop. En die fiets? Dat is iets wat ik er maar gewoon tussen ga moeten plaatsen. Met nog 9 weken school op de planning wordt dat wel lastig, maar op vrijdagavond het weekend inluiden met een rondje fietsen, lijkt me heerlijk! Bovendien heeft de winkel waar ik mijn fiets gekocht heb fietstrainingen en kan ik af en toe op de woensdag mee doen met de training. Dit zal vooral voorkomen als ik een keertje niet naar bootcamp/Hit kan. Dat is dan een mooie manier om de training in te halen. Verder kan ik nu lekker wat nieuwe hardlooproutes gaan verkennen, zodat ik niet met Google Maps hoef te lopen als ik weer eens denk ‘Kom, laten we de andere weg eens inslaan.’

Over een tijdje…

Ik noemde het al eerder, ik werd erg jaloers van alle triathlonners. Toch is dit niet precies wat ik wil gaan doen (in eerste instantie). Ik houd namelijk niet van zwemmen, oops! Maar ook daarvoor is een oplossing: een duathlon! Hardlopen en fietsen combineren, zonder zwemmen. Dit is dan ook iets waar ik graag naar toe zou willen werken. Maar eerst: meters maken!

Ik houd jullie op de hoogte 😉