Twee maanden Tenerife, tijd voor een update!

Ondertussen woon ik alweer twee maanden op Tenerife, wat gaat het snel! In deze blog kijk ik terug op deze eerste maanden. Wat heb ik hier tot nu toe gedaan? Welke tegenslagen heb ik gehad? En: heb ik er überhaupt nog wel zin in om hier te zijn?

Op 6 september stapte ik in het vliegtuig en vertelde ik in een blog wat ik op Tenerife ging doen. Na twee maanden is er al veel gebeurd, maar waar begin je dan? Bij het werk? Het leven hier? Ik zal wel gewoon beginnen bij het begin.

De eerste week

Toen we aankwamen in Tenerife en voor het eerst ons appartement zagen waarin we vijf maanden zouden wonen, kwam de lach niet meer van mijn gezicht. Ik ging dit gewoon echt doen! Al snel waren er in de eerste week wat kleine dingen waar we tegenaan liepen. Zo zaten we zonder wifi en hebben we heel wat afgereisd om een wifi kastje in huis te krijgen. We moesten wennen aan het feit dat het openbaar vervoer hier vrolijk haar eigen weg gaat en zich niet houdt aan de vaste reistijden. En dan hebben we het nog niet over de taal, want alles, maar dan ook alles was in het Spaans. Logisch, maar ergens hadden we wel verwacht dat de mensen hier een basis kennis van Engels hadden. De papieren rondkrijgen voor ons leven hier ging dan ook vaak samen met rare blikken en schouders optrekken tussen mijn huisgenootje en mij als er één nog in de wachtkamer zat en de ander al haar Spaans op tafel probeerde te gooien.

Het werken ging beginnen!

Na een week wennen aan Tenerife en de introductie in het hotel, ging het werken beginnen. En eerlijk, hier zag ik best tegenop. Ik was niet alleen benieuwd hoe het hebben van een full-time baan zou bevallen, ik was vooral benieuwd naar mijn werkzaamheden en of ik die wel leuk zou vinden. Ik werk op de Spa & Recreatie afdeling en dat was niet de afdeling die mijn eerste keus kreeg. Gelukkig voelde ik mij vanaf dag 1 welkom in het hotel en kreeg ik er toch een beetje zin in. Toen ik hoorde dat ik mijn eerste maand bij Pool zou werken, was het eerste wat ik dacht: ‘lekker dan, beginnen met een afdeling waar je niks mee opsteekt’. Ik kwam te werken bij één van de enige zwembaden in het hotel die F&B bevat en adults only is. En hoewel ik er nog steeds om moet lachen dat het zo gelopen is, was het het leukste baantje die ik tot nu toe heb gehad! Ik was iedere dag actief in de buitenlucht, werkte met de leukste collega’s om me heen en creëerde echt banden met de gasten aan het zwembad. Al snel kreeg ik goede ‘guest comments’ en dat zorgde voor nog meer plezier en motivatie in het werk. Wie had gedacht dat handdoeken, drankjes en snacks rond het zwembad brengen zo leuk zou zijn?

Een nieuwe afdeling…

In de tweede week van oktober was het voor mij tijd om naar de Kids-Club te gaan. En oh, wat een week was dat. De uren leken weken en het enige waar ik oog voor had was de klok. Kinderen zijn nooit mijn sterkste punt geweest en wanneer ik rondom kinderen ben, krijg ik ook altijd een soort black-out. Maar, toch besloot ik de uitdaging aan te gaan, door te zetten en tegen mezelf te zeggen: ‘Nannique, het is maar een maandje, kom op’. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, want ik merkte aan alles dat het minder met mij ging. Ik voelde mij niet fijn, werd wat negatiever in mijn gedachten en daar was mevrouw de eetstoornis weer. Ik besloot contact op te nemen met mijn stagebegeleider en een gesprek aan te gaan met mijn supervisor. Inmiddels zit ik in de laatste werkweek bij de Kids-Club en kan ik door het gesprek die ik toentertijd ben aangegaan toch taken doen die wel bij mij passen. Zo sta ik vaker bij de Front-office om de nieuwe gasten in het hotel te informeren over de kids-club en sta ik ook vaker bij de receptie van de kids-club zelf. Maar het feit dat ik af en toe tekeningen van kinderen ontvang en ouders die mijn naam onthouden gedurende hun verblijf, maakt me toch een beetje trots en laat me in zien dat ik, hoe moeilijk ik het ook vind, het nog best wel goed kan doen. In november zal ik gaan beginnen op de spa afdeling en ik ben erg benieuwd wat dat gaat inhouden en hoe het gaat bevallen.

Wat doe ik in mijn vrije tijd?

Maar, ik mag dan wel +40 uur in de week werken, ik heb ook vrije dagen. Mijn huisgenootje is de beste die ik had kunnen wensen en onze vrije uren besteden we dan ook graag samen. We lijken op heel veel vlakken op elkaar en denken over veel dingen precies hetzelfde. En hoewel we niet altijd samen vrij zijn, proberen we wel iedere week iets leuks te doen samen. De ene keer is dat een dagje weg naar een nieuw plaatsje, de andere dag is het shoppen en een leuk hotspotje bezoeken. Maar soms is een goede kop cappuccino drinken bij ons favoriete tentje of een cocktail op de boulevard al genoeg. Ondertussen hebben we ook al een aardige to-do list gemaakt voor het eiland en daar gaan we snel de eerste dingen van afstrepen, omdat we bezoek gaan krijgen van familie en vrienden. Ik kan niet wachten om hun mijn leven hier te laten zien en ze de mooie plekken van dit eiland te laten ontdekken.

Toch wat stress rondom eten en sporten

Als ik dit tot nu toe lees, klinkt het alsof ik alles wel prima onder controle heb. Toch heb ik ook wel eens moeite met bepaalde dingen en laat dat nou gaan om , voor mij, twee belangrijke dingen: sporten en eten. In het begin moest ik echt mijn weg in vinden in het combineren van sporten en het goed zorgen voor mezelf door te eten. Hoewel ik dat met sporten nu aardig goed gevonden heb, gaat het rondom het eten nog wel eens lastig. De eerste week verliep vlekkeloos en ik dacht geen moment aan de weegschaal. Toch werd de periode zonder weegschaal me op een gegeven moment te lang en kocht ik een keukenweegschaal om te zorgen dat ik goede porties at. Vervolgens hielpen mijn ouders zoeken naar een goede weegschaal toen ze hier waren voor mijn verjaardag en op het moment dat die gevonden was, vond ik weer wat rust. Ook op het werk loopt het nog niet altijd lekker. Toen ik bij het zwembad werkte kon ik tussendoor snacken, bij de Kids-Club is dit niet het geval en moet ik het doen met een pauze van 30 minuten. Hoewel dit normaal is, gaf mij dit vooral in het begin toch veel spanning. Ik durfde niet te veel te eten, maar te weinig was ook zeker niet de bedoeling. Omdat ik een beetje in de negatieve gedachten vast zat, dacht ik alleen nog maar aan eten en nee, niet op een goede manier. Ik was aan het plannen wat ik op zou scheppen, berekende in mijn hoofd hoeveel calorieën een maaltijd ‘mocht’ bevatten en vond al helemaal dat ik mezelf niet mocht verwennen met lekkere dingen. Gelukkig weet ik hier nu ook meer de balans in te vinden, kan ik in mijn pauze iets extra’s pakken als ik voel dat ik nog steeds een beetje trek heb en neem ik iedere dag iets van thuis mee waarbij ik mij goed voel om te eten. Het eten zal altijd een uitdaging blijven en er zijn dagen waarop het goed gaat, maar ook dagen waarop het minder goed gaat. Toch heb ik het gevoel dat ik door deze stap te maken mijn eetstoornis iets meer achter me kan laten en beter zelf aan kan voelen wanneer mijn lichaam iets nodig heeft en wanneer ik het rust moet geven.

Ik had dit nodig!

Verder geniet ik hier vooral van het mooie weer en mijn leven hier. We hebben hier toch al heel wat meegemaakt. Veel gelach, maar ook af en toe tranen en elkaar steunen. Maar wanneer ik denk aan het feit dat ik op mijn 17^de naar Spanje vertrok om even een stage te lopen in één van de beste hotelgroepen in de wereld, maakt me dat onwijs trots. Het voelt ook alsof ik dit nodig had. Niet alleen om mezelf te ontwikkelen, maar vooral om even weg te zijn van alles in Nederland. Begrijp me niet verkeerd, ik ben thuis hartstikke gelukkig, heb de beste ouders en familieleden die ik me kan wensen en een stel lieve vrienden en vriendinnen. Maar toch geeft het je zo veel inzicht over je leven die je eigenlijk aan het leven was, leer je meer over jezelf en de persoon die wie je wilt zijn en bovendien laat het je inzien dat je écht veel meer in je hebt dan je denkt!

Op dit moment wil ik nog lang niet nadenken over het feit dat ik weer naar huis moet en gelukkig heb ik hier nog drie volledige maanden. Wel kijk ik erg uit naar de december maand waarin ik eerst mijn vriendin hier in ons appartement krijg en later mijn ouders met de kerst bij mij zijn. Verder ga ik vrolijk door met genieten op dit mooie eiland en wil ik je één ding meegeven: pak de kansen die je pakken kan, twijfel niet aan jezelf en probeer dingen die je graag zou willen doen gewoon uit! It will bring you to beautiful destinations ?