Raceverslagen

1/4 marathon Rotterdam: dit is hoe het ging

Gister was het zo ver: de 1/4 marathon van Rotterdam! Nu heb ik niet zo veel heel ervaring met het lopen van hardloopracen dus ik kan je vast verklappen dat ik best zenuwachtig was. Gelukkig staat Rotterdam bekend om haar gezelligheid en vlakke parcours en dat was dan ook een hele verlichting. Benieuwd waarom ik de 10,5km in Rotterdam liep, hoe de aanloop er naar toe was en hoe deze dag uiteindelijk uitpakte? Lees verder!

De aanleiding

5:30 ging de wekker op zondagochtend. Waarom moet iemand uit het oosten dan ook per se een race doen in het westen van het land?! Nou, ik liep deze run niet voor mezelf, maar voor KWF. In februari zijn wij op school een van de liefste docenten verloren aan kanker. Ik bewonderde haar voor haar positiviteit en sfeer die ze bracht in de klas. Na haar overlijden was er een gelegenheid om geld te doneren voor KWF, iets wat ze graag wilde. Dit zette mij aan het denken. Waarom niet haar positiviteit voortzetten? Na even googlen kwam ik op de site van Ik Ren Tegen Kanker. De eerstvolgende run? Rotterdam! Binnen de klas vormden we een team, waar zich uiteindelijk nog 2 docenten aan aansloten en begonnen we met het werven van sponsoren. Gister stonden we eindelijk aan de start om de verschrikkelijke gebeurtenis op een mooie en positieve manier af te sluiten.

De aanloop

Zoals ik al zei, was ik vorige week erg zenuwachtig. Op een gegeven moment was dit zo erg, dat ik geen moment meer aan iets anders kon denken. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik mezelf moet bewijzen en de lat hoog leg, te hoog. Door alle toptijden die ik op instagram voorbij zag komen (wat geweldig is voor al deze lopers!) werd deze druk nog hoger. Ik weet dat mijn knie de afgelopen tijd al aardig te verduren heeft gehad, dus mezelf overbelasten en per se onder de 50 minuten uit te komen, was gewoon geen goed plan. Dit voelde vreselijk en vrat onwijs veel energie.

Het was de donderdagavond voor de run dat ik pas rust vond. 55 minuten, wat is daar mis mee? Ik weet van mezelf dat ik boven de 11 km/h loop dus het werd sowieso een tijd waar je wel trots op kunt zijn. Bovendien vertelde iedereen me dat ik moest genieten van de eerste keer deelnemen aan zo’n groot evenement. Dit kwam eindelijk binnen. Ik liep tenslotte ook niet voor mezelf, maar om in de toekomst misschien wel levens te kunnen redden!

Vanaf donderdag kreeg ik er dus echt zin in en dit bereikte zondag in de auto zijn hoogtepunt: ik kon dit en ik ging dit doen! Het maakte me niet meer uit hoe. Het steeds dichterbij komen van ons doel van €10.000 hielp ook onwijs en op zondagochtend hadden we ons doel zelfs ruim gehaald!

De race

Het was een super mooie dag en het beloofde dan ook mooi weer te worden. Voor mezelf had ik al een plannetje gemaakt: een rustige start, tot 5 kilometer op een lekker tempo, daarna wat sneller tot de finish. Tussendoor stilstaand gebruik maken van de drinkpost, zodat mijn hartslag net iets kon zakken en ik verkoeling kreeg met deze lekkere temperatuur. Uiteindelijk was de run niet volgens mijn plan in 2 delen ingedeeld, maar meer in drie.

1-3 kilometer
Die rustige start was er zeker. Het was druk, te druk. De eerste kilometers waren vooral langs de zijkanten wat inhalen, slingeren door alle lopers en het opzoeken van de lege gaten. Met een gemiddelde snelheid van 11,5 km/h zaten de eerste drie kilometers erop en was ik tevreden met deze snelheid. Helaas kon ik geen loopmaatje vinden en dus was ik op mezelf aangesteld.

4-7
Rond de 4 kilometer had ik de grootste groep mensen ingehaald en kon ik wat meer vaart gaan maken. Mijn hartslag was door de rustige start erg goed en dus kon ik nu mooi wat versnellen en gebruik maken van de ruimte. Het parcours liep over een ongelijk pad, wat lastig was, maar toch heb ik hier niet zo veel van gemerkt. Bij de 5 kilometer kwam de drinkpost dichterbij. Toen ik de drukte zag, wilde ik door. Maar ik hield aan mijn plan, pakte gehaast een beker water, nam stilstaand 1 snelle slok, gooide de beker aan de kant en ging weer vrolijk verder, want dit ging lekker! Toch liep het na de drinkpost weer vol met lopers en werd het weer een kwestie van inhouden en tussen de mensenmassa heen slingeren. De 7 kilometer bereikte ik op een gemiddelde snelheid van 11,7 km/h. Niet de snelheid die ik had willen zien, maar toch een kleine versnelling in het totaal.

8-10 km
Vanaf 7,5km kreeg ik het zwaarder. Ik merkte steeds meer dat ik toch wel wat te warm gekleed was. Gelukkig had ik nog steeds een goede hartslag en kon ik op een gemiddeld tempo van 11,2 km/h verder. De muziek en grotere hoeveelheid toeschouwers sleepte me erdoorheen en de 10 kilometer kwam nu echt in zicht. Trost, dat was wat ik voelde. Trots dat ik dit deed en genoot van de sfeer en het lopen. De 10 kilometer tikte ik aan op een tijd van 53:18 en ondanks ik weet dat ik hem makkelijk in 52 minuten had kunnen lopen, vond ik het nog hartstikke netjes.

Hoewel ik dacht dat de laatste 0,5 ‘just for fun’ was, telde deze uiteindelijk wel mee. Ik liep dus lekker om me heen te kijken en aangezien er een soort filevorming was, was het niet echt mogelijk om in te halen. Dus bereikte ik de echte finish op 55:25. Niet de tijd waar ik stiekem om hoopte en achteraf stom van mezelf dat ik het laatste stukje op m’n dooie gemak deed, maar ik had genoten en dat was het belangrijkst!

Uiteindelijk haalde we met team #VoorFrederiek maar liefst €10.164 op en met alle KWF-lopers een geweldig totaal bedrag van 109.990! Dit is genoeg voor maar liefst 4 jaar lang kankeronderzoeken, iets wat super belangrijk is. Iedereen bedankt voor het sponsoren en delen!

De eerst volgende run is op 19 mei. Dan sta ik aan de start van de Marikenloop en loop ik weer 10 kilometer. Maar misschien komt er toch nog een run tussendoor, aangezien ik het zo leuk vond vandaag 🙂 Iemand een aanrader?

3 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.