Tenerife, wat een mooie ervaring!

Het kan je bijna niet ontgaan zijn, maar de afgelopen 5 maanden heb ik op Tenerife gewoond om hier mijn stage te lopen in een hotel. Op 6 september, vorig jaar, deelde ik een Q&A rondom het feit of ik wel klaar was voor deze grote stap, in november blikte ik met jullie terug op de eerste twee maanden en nu is het al gewoon voorbij. Met voet op de Nederlandse bodem is het vandaag tijd om eens heel goed terug te kijken naar deze geweldige ervaring.

Waarom Tenerife?

Tja, als ik heel eerlijk ben weet ik nog steeds niet waarom ik voor Tenerife heb gekozen. Het was nooit in me opgekomen om mijn buitenlandstage hier te voltooien, want ik wilde ver, maar dan echt ver, weg. Wat ik wel zeker wist, was het feit dat ik naar een eiland wilde voor mijn stage. Ik vind het type toerist wat een eiland trekt veel aantrekkelijker dan de toeristen die je in de grote steden vindt. Toen mijn studieloopbaanbegeleider zei dat het Ritz-Carlton op Tenerife wel een geschikte match met mijn persoonlijkheid was en ik contact opzocht met andere studenten om hun ervaringen te horen, dacht ik pas na om inderdaad gewoon wat dichter bij huis te blijven en voor mooie resort op Tenerife te gaan.

De start van het avontuur.

Op 6 september stapte mijn huisgenoot (Britt) en ik in het vliegtuig richting ons nieuwe ‘huis’. We hadden geen idee wat ons te wachten stond. Zou het hotel wel echt leuk zijn? En het werk? Zou dat voldoening geven? Of zou fulltime werken te zwaar vallen? En dan hebben we het nog niet over de geheel andere cultuur en alle documenten die we rond moesten krijgen om op Tenerife te kunnen wonen. Dat laatste zorgde voor wat onzekerheid in het begin. Ik was natuurlijk nog geen achttien toen ik vertrok en ik kon alles pas beginnen te regelen na mijn achttiende verjaardag. Gelukkig hadden Britt en ik elkaar en gingen we naar veel van de afspraken rondom de documentatie samen.

De eerste maand werken.

Oh, wat was ik teleurgesteld met mijn afdeling. Spa & Leisure? Alsof ik daar wat van zou leren voor een Hotel Management opleiding… Toen ik ook hoorde dat ik mijn eerste maand zou doorbrengen in de Pool afdeling (waarbij je gasten aan de zwembaden verwelkomd, ze van handdoeken voorziet en veel met parasollen loopt te sjouwen), zat ik al helemaal niet meer op het werken te wachten. Gelukkig kreeg ik een zwembad toegewezen die alles goed maakte. Binnen de villa’s van het resort, was er één adults only villarij (Tagor Villa’s), waar de gasten nóg meer betaalde voor nóg meer luxe. Het werk rondom de Tagor Pool bestond dus ook zeker niet uit alleen handdoeken op bedjes leggen en de ene parasol na de andere tillen, ik moest ook alle gasten van drankjes en snacks voorzien. Het Ritz-Carlton staat bekend om het persoonlijke contact en dat vond ik heerlijk. Van de 8 uur die ik op een dag aan het zwembad werkte, was ik er sowieso 2 uur aan het praten met de gasten. Verder was ik altijd in beweging, kon ik al mijn energie erin kwijt én gaf het me heel veel positieve energie terug. Hier kwam ik dan ook al snel achter iets belangrijks: ik moet in mijn toekomstige baan contact hebben met gasten.

De maand oktober…

De maand oktober, weten jullie het nog? Het was de maand dat ik mijn eerste afdeling wissel had en voor deze plaats kon vinden, wist ik al dat dit een zware maand zou worden: ik ging naar de kids-club. En kinderen, dat is niet mijn ding. Oppassen vind ik geen probleem, maar een groep kinderen om me heen en die vermaken? Oef… Rondom de meeste kinderen voel ik me simpelweg ongemakkelijk. Ondanks ik goede communicatie skills heb (al zeg ik het zelf), vind ik de overschakeling naar de toon en woorden die je tegen kinderen moet gebruiken, verschrikkelijk lastig. De eerste week kwam ik dan ook iedere dag in tranen van het werk thuis en besloot ik contact op te zoeken met mijn stagebegeleider. Het werk en het gevoel dat het me gaf hadden namelijk niet alleen invloed op mijn humeur, ook op mijn eetstoornis. Het was lastig om eerlijk tegen mijn manager te zeggen dat mijn huidige functie niks voor mij was, maar het leverde wel een goed resultaat op. Ik stond vaker bij de ingang van de Ritz-Kids en deed hier de registratie van de kinderen en de families die kwamen spelen. Ook heb ik een aantal dagen in de main-receptie gewerkt om gasten te informeren over de kids-club, zodat ik een ander soort gastcontact had. Hoe lastig ik het ook af en toe vond, nu ik zo terugkijk op deze maand heb ik toch wel degelijk wat geleerd. Zo heb ik heel veel te maken gehad met klachtenafhandelingen (want ja, ouders kunnen om alles zeuren!), ben ik flexibeler geworden en heb ik geleerd om me toch van mijn beste kant te laten zien rondom kinderen.

Een stille maand met veel kilometers.

In november was het tijd voor de derde (en laatste) afdeling: de spa! Binnen de spa zou ik twee functies gaan uitvoeren: spa attendant en spa receptionist. Omdat ik natuurlijk eerst alles van de spa moest leren kennen, begon ik als een spa attendant. Iedere dag zorgde ik ervoor dat de spa er netjes uit zag, dat de gasten genoeg handdoeken, badjassen en slippers hadden en zorgde ik ervoor dat de therapisten hun behandelingen konden uitvoeren door ook al hun handdoeken en lakens aan te vullen. Ik liep iedere dag rond de dertien kilometer en omdat ik vooral achter de schermen aan het werk was, had ik weinig contact met collega’s en al helemaal minimaal gastcontact. Gelukkig viel ik wel goed in het spa-team en waren de momenten die ik overhad om te kletsen heel erg leuk. Ik voelde me goed en gewaardeerd binnen deze afdeling en had veel plezier in mijn werk. Maar omdat ik het praten af en toe mistte, gingen er ’s avonds steeds meer cappuccino’s en drankjes door met de vrienden die ik had gemaakt. Bovendien was het ook de maand waarin we bezoek kregen van familie. Eerst de zusjes van Britt en later haar ouders. Hierdoor vonden er wat leuke uitstapjes en etentjes plaats en probeerde we zo veel mogelijk uit onze vrije tijd te halen.

Nog meer uitstapjes in de feestmaand.

In december stonden er nog meer uitstapjes op de planning en ging het bezoek vrolijk door. Aan het begin van de maand kwam een vriendin van mij langs met haar ouders en hadden we een gezellig weekend. Aan het eind van de maand kwamen mijn ouders om samen kerst te vieren en trokken we veel over het eiland met de huurauto. December was de maand waarin we veel afgestreepte van de lijst met dingen die we nog wilde doen en zien op het eiland. Maar verder was het ook tijd voor (weer) een nieuwe functie. Ik kon niet wachten om achter de spa receptie te gaan werken, gezien ik mijn vorige baantje als receptionist ook geweldig vond. Al snel voelde ik me nog meer welkom binnen het spa-team en had ik het gevoel dat dit het moment was om voor een laatste keer te laten zien wat ik in me had. Binnen een week vertrouwde ze me volledige achter de balie en zagen ze dat met gasten werken inderdaad echt iets voor mij is. Ook verkocht ik product na product. Hoewel ik dacht dat ik het niet leuker kon krijgen dan aan de Tagor Pool, was dat bij de spa receptie toch gelukt. Het werk wat ik leverde en ikzelf als persoon werden onwijs gewaardeerd en ik zat nog beter in mijn vel dan de vorige maanden. Het nieuwe jaar knalde we in op het strand met een grote groep vrienden. 2020, kom maar op!

Een moeilijk begin van 2020.

Helaas leek het fijne gevoel en optimisme wat ik had aan het eind van december volledig weg te zijn aan het begin van onze laatste maand. Januari zou namelijk weer grotendeels in het teken staan van de kids-club en dat was mij niet beloofd… Ik was teleurgesteld en verdrietig dat mijn laatste maand ‘verschrikkelijk’ zou worden en het feit dat mijn ouders ook weer weg waren en ik dus niet meer zo makkelijk alles van me af kon praten, maakte het niet gemakkelijker. Toch kon ik het na zo’n week á anderhalve week weer oppakken en besloot ik nog alles uit de laatste maand te halen wat erin zat. Britt en ik hadden een aantal dagen samen vrij en dus gingen we nog wat laatste dingen bezoeken. Ook besloot ik iets te doen wat ik al heel lang wilde: paragliden! Door een geluk bij een ongeluk kon de vlucht niet door gaan op de originele locatie en moesten we naar een andere kant van het eiland rijden om daar de vlucht plaats te laten vinden. Uiteindelijk vlogen we boven één van de mooiste hoeken van het eiland en na deze ervaring was de oude Nannique weer helemaal terug. Van de dagen dat ik nog wel achter de receptie werkte genoot ik nog meer en langzamerhand werd het tijd om naar mijn laatste werkdag toe te werken.

De laatste dagen

Die laatste werkdag voelde raar en onwerkelijk, maar tegelijkertijd ook goed. Na vijf maanden 6-7 dagen per week werken, merkte ik dat ik toch wel moe begon te worden. Mijn geleverde werk werd beloond met een massage in de spa en een aantal producten uit de spa om de commissie van al mijn verkochte producten tegemoet te komen. Na 3 maanden in de spa te hebben gewerkt voelde het heel leuk om alles eens vanuit het oogpunt van een gast te zien en ik genoot dan ook volledige van mijn behandeling. Het afscheid nemen van mijn collega’s was ook iets aparts. In een korte tijd kun je echt geweldige banden en vriendschappen opbouwen en het is raar om dan gedag te zeggen, wetende dat je deze mensen misschien nooit meer zult zien. Gelukkig hadden we in onze laatste week geweldig mooi weer en besteedden we iedere dag aan het strand van het hotel, waarbij we ook gebruik maakte van de dure, maar gezellige beachclub. Bovendien konden we hierdoor onze collega’s nog een aantal keren zien voor we echt het vliegtuig terug naar huis instapte.

Veel kennis en ervaringen rijker

En dat vliegtuig terug naar huis, die stapte ik in met een heleboel nieuwe kennis en ervaringen. Ik had nooit durven dromen dat ik mijn allereerste stage zou lopen binnen een Ritz-Carlton en dat deze dan ook zo goed zou gaan. Ik ben meer te weten gekomen over de hospitality branche en ik heb onder andere geleerd om in verschillende teams te werken met mensen over de hele wereld, waardoor ik me heb ontwikkeld tot een echte teamplayer. Zo kan ik nog wel een rijtje opnoemen met dingen die ik heb geleerd of ontwikkeld, maar het belangrijkste is dat ik nu beter weet wat ik wil in de toekomst als het gaat om een baan. Maar, de afgelopen 5 maanden zijn niet alleen goed geweest voor mijn professionele ontwikkeling, ook voor mij als persoon. Dat ik al vrij zelfstandig was, wist ik. Maar dat het ook allemaal goed zou gaan in een ander land én zonder mijn ouders, is toch altijd een beetje een gok. En dan heb ik het vooral over het gebied van eten. Ik heb het gevoel dat ik mijn eetstoornis meer los heb kunnen laten en flexibeler om kan gaan met voeding. Tuurlijk had ik daar wel eens mindere dagen en heb ik het me op sommige momenten misschien te makkelijk gemaakt, wat ook geen goede resultaten leverde, maar ik merk dat het allemaal zo veel rustiger is in mijn hoofd en dat is al heel wat! Verder heb ik geleerd om beter naar mezelf te luisteren en mijn aandacht te besteden aan dingen/personen die dat daadwerkelijk verdienen. Kortom: die ‘2020, kom maar op!’ Dat wordt een feit. New year, new me 😉

Mocht je ooit de kans krijgen om een stage in het buitenland te doen/te werken in het buitenland of zit je hierover te twijfelen? Ik zeg doen! Naast het feit dat je een geheel ander land en cultuur leert kennen, bouw je nieuwe contacten en vriendschappen op en wordt je zelfstandig. Je komt erachter wie jij bent en wie je wilt zijn, je ontwikkelt nieuwe skills op professioneel gebied en je doet dingen die je anders misschien nooit zou doen. Take your chances because adventures are the best way to learn!

Heb jij een vraag met betrekking tot een het lopen van een stage in het buitenland of wil je iets anders weten over mijn avontuur in Tenerife? Stuur me dan gerust een berichtje via Facebook/Instagram of een mailtje!