Dagboek fietsvakantie in Nederland

Afgelopen maandag was het eindelijk zo ver: de fietsvakantie met mijn vader ging van start. We vertrokken in de ochtend en kwamen 5 dagen en 475 kilometer later, weer veilig thuis. Hoewel ik jullie via Instagram al flink meenam gedurende deze fietsvakantie in Nederland, ga ik er in dit dagboek nog wat dieper op in. Hoe verliepen de ritten? Had ik pijntjes? En zo ja, waar? Was het allemaal rozengeur en maneschijn of waren er ook minder fijne momenten? Zou ik het nog een keer doen of raad ik het jullie af? Kortom: in dit dagboek komt alles voorbij!

Disclaimer

Voor je deze blog gaat lezen, wil ik één klein ding graag duidelijk maken. Ik vertel veel in dit dagboek, waaronder ook verschillende eetmomenten en plekken waar we hebben gegeten. Echter, deze blog bevat niet alle eetmomenten gedurende deze vakantie. Tijdens het fietsen is het onwijs belangrijk om voldoende brandstof te hebben en tijdig te eten. Gedurende de ritten nam ik dan ook regelmatig een reep met voldoende suikers en dronk ik limonade. Wanneer en wat dit was, weet ik natuurlijk niet meer. Zie deze blog daarom niet als een voorbeeld van hoe je moet eten tijdens lange fietsritten als deze. Hierbij is het altijd belangrijk om naar je eigen lichaam te luisteren.

De juiste voorbereiding?

Goed, laten we beginnen bij het begin: de voorbereiding. Toen mijn vader en ik eind mei de hotels voor deze fietsvakantie boekten, nam ik me voor om goed te trainen voor deze ‘vakantie’. Ik wilde mijn ritten langer gaan maken en vaker in de week gaan fietsen, zodat mijn lichaam hieraan zou gaan wennen. Je raadt vast al dat dat niet zo liep als gehoopt. Juni was een drukke maand en juli en augustus zaten vol met leuke uitstapjes en vakanties. Daarnaast was het helaas vaak geen mooi weer om lange ritten te maken. Ik hield mijn ritjes dus op zo’n 50-60 kilometer en fietste gemiddeld twee keer per week. Ondanks het natuurlijk mijn eigen schuld was dat mijn voorbereiding niet was als gehoopt, begon ik een week van te voren toch zenuwachtig te worden. Zou mijn lichaam het aankunnen om vijf dagen achterelkaar langere afstanden te fietsen? Kon en durfden ik voldoende naar mijn lichaam te luisteren? Als laatste ‘training’ besloot ik naar het B&B in Overijssel te fietsen waar mijn moeder en ik voor twee nachten zouden verblijven. Daarna kon ik het alleen nog maar op me af laten komen.

Dag 1, thuis – Hilversum / 78 km

Maandagochtend ging om 7:30 mijn wekker. Ik legde de laatste dingen in mijn koffer, trok mijn eerste set fietskleding aan en ging naar beneden voor een ontbijt. Het weer was niet zoals we wilden en de regen kwam zacht gezegd met bakken uit de lucht. We wilden graag om 9:00 vertrekken, maar besloten iets langer te wachten. Om 10:15 was mijn vaders geduld op en vertrokken we, in de miezerregen, naar ons eerste hotel. Na de eerste 5 minuten begon het echter alweer zo hard te regenen, dat we onder een brug moesten schuilen. 10 minuten laten besloten we maar door te gaan, het duurde immers niet lang voor het droog zou worden.

Het eerste deel van deze route hadden mijn vader en ik al een keer geoefend en verliep dus zonder problemen. Er zaten wat kleine klimmetjes in, maar verder was het een mooie route onder de bomen en over de Veluwe. Rond de 40 kilometer begon ik trek in iets te krijgen en besloten mijn vader en ik op zoek te gaan naar een plekje om te lunchen. Gelukkig reden we op dat moment Scherpenzeel binnen en zagen we Bakker Mulder. Hier bestelde we een belegd broodje en wat drinken. We waren al over de helft van de rit en gingen redelijk snel weer door, want we zouden nog wat regen over ons heen krijgen. Tussen de kleine buien door kwamen we na 78 kilometer aan bij ons hotel in Hilversum. Hier maakte ik mijn fiets schoon, spoelde mijn kleren uit en friste ik mezelf op.

Voor het avondeten hadden we een reservering bij het Amrâth Hotel Media Park in Hilversum. Omdat we het fijn vonden om onze benen te strekken en iets van de stad te zien, liepen we hier naar toe. We genoten van een lekker driegangenmenu en liepen weer terug naar ons hotel. Hoewel mijn lichaam na deze rit goed voelde, begon ik wel zenuwachtig te worden. Morgen stond er namelijk een lange rit gepland. Als ik maar geen spierpijn had…

Dag 2, Hilversum – Volendam – Alkmaar / 112 km

De volgende ochtend werd ik gelukkig zonder spierpijn wakker en na wat stretchen voelde mijn lichaam eigenlijk heel erg goed! We pakte onze spullen weer in en ik trok mijn nieuwe set van Woobi aan die ik had gekregen voor we vertrokken. Deze fietsbroek bevat namelijk een goede zeem, waardoor ik zeker wist dat ik geen tot weinig zadelpijn zou krijgen gedurende deze lange tocht. Ook het mooie fietsshirt van het merk zit heel comfortabel, waardoor ik fijn op de fiets kon zitten. Na het ontbijt was ik helemaal klaar voor de rit. Door de geplande stop in Volendam, waar ik graag kibbeling wilde eten, en het fietsen langs het IJsselmeer, keek ik enorm uit naar deze rit van zo’n 90 kilometer!

Het eerste stuk van de route verliep probleemloos, we maakte zelfs wat foto’s bij het Muiderslot. Maar, eenmaal bij Diemen in de buurt begonnen de obstakels. De wijk IJburg (onderdeel van Amsterdam) was zo veranderd en nieuw, dat mijn fietsnavigatie het even niet meer wist. Toen we eindelijk de juiste dijk naar Uitdam hadden gevonden, bleek deze afgesloten te zijn door werkzaamheden. Dat betekende dat we moesten omrijden. Helaas waren er in de buurt overal werkzaamheden en kwamen we verdwaald uit in Holysloot. We waren al zo’n 45 minuten aan het dwalen en ik begon trek te krijgen. Wonder boven wonder zat er in het kleine dorpje Holysloot (bestaande uit één straat met 50 huizen) een klein koffietentje. Hier dronken we een lekkere kop koffie, deelden we een kwarktaartje en vroegen we de juiste weg naar Volendam. Helaas was ook de veerpont die ons wat kilometers kon besparen, niet in staat om de scooter van mijn vader te vervoeren en moesten we opnieuw terugrijden en opzoek naar een andere route. Tegelijkertijd begon het er dreigend uit te zien en wisten we dat we in de regen zouden terecht komen.

We hadden al bijna 45 kilometer gefietst en Volendam leek nog niet dichterbij te komen. Mijn motivatie was even ver te zoeken, maar kwam geheel terug toen we eindelijk een bordje vonden die ons vertelde dat we nog zo’n 20 kilometer van Volendam af waren. Deze kilometers verliepen goed. We kregen voor het eerst de wind in de rug en het was een leuke route door de polder. Helaas begon het 5 kilometer voor Volendam te regenen, een bui die niet meer zou gaan stoppen. Eenmaal in Volendam kwamen we erachter dat er in de meeste stukken, waar alle restaurantjes zaten, geen scooters werden toegestaan. Ik was aardig gefrustreerd toen mijn vader zei dat hij de scooter met onze zware tassen en fiets niet uit ons zicht in de stromende regen neer wilde zetten om in een restaurant te zitten. Ik begreep hem wel, maar waren we dan echt naar Volendam gegaan voor niks? Gelukkig niet! Iets uit het centrum kwamen we een viswinkel tegen en besloten we alsnog kibbeling te halen. Dat had nog nooit zo lekker gesmaakt.

Het was al 14:15 toen we aan onze laatste kilometers zouden beginnen. Ik zette de route van Volendam naar ons hotel in Alkmaar in mijn fietscomputer en we konden weer verder, nog zo’n 35 kilometer stond er. Het begin van de route verliep, ondanks de regen, goed. Echter, toen ik tegen mijn vader zei dat we Hoorn aan moesten houden, kreeg hij zijn twijfels. Mijn vader koos ervoor om een andere weg in te slaan, waardoor we uiteindelijk zo’n 15-20 kilometer omfietsten. Maar op dat punt maakte het me allemaal niet meer uit. Ik was zo nat en koud, dat ik niet meer helder kon denken. Mijn benen en lichaam voelde goed en bleven maar gaan, terwijl ik naar mijn stuur keek en echt geen idee had hoe het nog kon dat ik hem vast kon houden. Het leek alsof mijn lichaam in een overlevingsstand was geschakeld, wat erg gek was om mee te maken. Bij stoplichten nam ik af en toe een hap van een reep en verder besloot ik door te blijven trappen, mijn hoofd laag te houden en het rode lampje van mijn vaders scooter te volgen.

Pas om 17:00 en opnieuw 50 kilometer verder, stonden we voor ons hotel in Alkmaar. De rit waar ik het meest zin in had gehad, kon ik niet wachten om te beëindigen. Mijn sporthorloge vertelde me dat ik 112 kilometer had gefietst. Ik had mijn eerste 100 kilometer rit gefietst, iets waar ik zo lang naar uit keek, maar het voelde alsof ik pas 40 kilometer in de benen had. Het enige waar ik aan dacht, was het feit dat mijn vader en ik tot op ons bot nat waren. Op de kamer belde ik kort met mijn moeder die bezorgd was geworden en sprong ik gelijk onder de douche om op te warmen en schoon te worden. Hierna gingen mijn vader en ik het centrum van de stad in en aten we erg lekker bij De Bonte Bengel. Daarna had ik moeite met het openhouden van mijn ogen en besloten we te gaan slapen.

Dag 3, Alkmaar – Noordwijk / 78 km

Het leek alsof ik pas net in slaap was toen de wekker de volgende dag ging. In verband met volle tijdsloten van het ontbijt wegens corona, werden we al om 7:30 bij het ontbijt verwacht. Mijn vader en ik waren nog nooit zo stil aan tafel. Na het ontbijt, mijn ochtendstretch en het inpakken van onze koffers, waren we er weer redelijk klaar voor. Ik vroeg aan mijn vader of we onderweg wel koffie zouden gaan drinken. ‘Tuurlijk doen we dat’, was zijn antwoord. Oké, goed. Met dat in het vooruitzicht kon ik er weer tegenaan. Het zou immers maar een korte rit van 60 kilometer worden en het was droog.

De weg naar Velsen, waar we het pondje richting IJmuiden zouden pakken, was snel gevonden. We kregen hier en daar een spatje water, maar na gister was dat te overzien. In IJmuiden werden we naar IJmuiden aan Zee gestuurd, waar we erachter kwamen dat we daar niet verder naar beneden konden. De extra kilometers die daardoor veroorzaakt werden, waren niet zo erg. Toen we even later om 11:30 in Bloemendaal waren en er alweer 41 kilometer op hadden zitten, herinnerde ik mijn vader nog even aan de koffiedeal die we hadden gesloten. Vooges was het eerste plekje dat we in Bloemendaal tegenkwamen en zag er geschikt uit om koffie te drinken. Daarna fietsten we richting zee, op weg naar onze lunch en vrije middag in Noordwijk. Dachten we, tenminste…

De reden dat ik naar deze kant van het land wilde tijdens deze fietsvakantie, was omdat ik door de duinen wilde fietsen. Dit had ik bij het event van Vrouwen die Fietsen gedaan en wilde ik graag nog eens doen. Ik was dan ook dolgelukkig toen we in Zandvoort aan de start van het juiste fietspad stonden. ‘Noordwijk 15 kilometer’ stond er. Mooi! Dat enthousiasme was van korte duur, want er stond een duidelijk bord dat er niet gebromd mocht worden op dit pad door de duinen. Na even wikken en wegen, wilden we het risico niet nemen en besloten we een andere route naar Noordwijk te nemen. Ondanks mijn vader zei dat ik zelf het pad door de duinen moest nemen omdat ik me daar zo op had verheugd, hield ik me aan mijn vaste regel: ‘één team, één taak.’ Ook als dat opnieuw extra kilometers betekende.

Eén ding werd duidelijk: een rit van 60 kilometer zat er niet meer in. Toen we in totaal al 62 kilometer hadden gefietst, stond ik erop dat we ergens zouden gaan lunchen. In het dorpje Vogelenzang kwamen we restaurant De Vogelensangh tegen. Hier genoten we van een heerlijke lunch die we zeker niet hadden willen missen. Mijn lichaam voelde nog goed en ondanks de pittige tegenwind, kon ik nog wel even door. Eenmaal in Noordwijk hadden we 79 kilometer afgelegd en was de ‘rustdag’ zelfs iets langer dan de eerste dag. Met enige haast sprong ik onder de douche om zo snel mogelijk het leuke centrum van Noordwijk in te kunnen. Hier besloot ik een jas te kopen (die paste namelijk niet meer in mijn koffer) omdat ik het al drie dagen koud had en we sloten de dag af met een onwijs lekker diner bij Tulum.

Dag 4, Noordwijk – Kinderdijk – Asperen / 105 km

Donderdag was de een na laatste dag van de vakantie en er stond opnieuw een lange rit op de planning. Voor de derde keer stond er iets op de planning wat ik perse wilde zien deze vakantie: Kinderdijk. Zou dit dan wel meezitten na de dompers van Volendam en het fietspad door de duinen? Alles in mijn lichaam voelde in ieder geval nog goed en ondanks wat vermoeide ogen, had ik veel zin in de rit. Na wat problemen met het opstarten van de scooter, omdat mijn vader was vergeten dat hij de startonderbreker had ingeschakeld, konden we lachend vertrekken.

De eerste kilometers tot aan de rand van Rotterdam vlogen voorbij. Uiteraard was dat te mooi om waar te zijn en waren we vanaf Berkel en Rodenrijs flink opzoek naar de juiste weg naar Capelle aan de IJssel om hier via de brug naar Krimpen aan de Lek te gaan. Mijn fietscomputer werkte niet mee, de borden volgen was lastiger dan het leek en door een nieuwe regenbui zat het ook niet mee om onze telefoon er continue bij te houden. Mijn vader riep een aantal keer dat we Kinderdijk moesten overslaan, maar dat liet ik niet gebeuren. Natuurlijk kwamen we ook hier uit en om 13:00 reden we door Krimpen aan de Lek waar mijn vader graag wat wilde eten. We hadden inmiddels ook al 63 kilometer afgelegd en konden wel een koffie en maaltijd gebruiken. Bovendien waren we weer flink nat en koud en wilden we even opwarmen. Dit alles besloten we bij Grand Cafe Siep te doen.

Vanaf dit restaurant stonden we snel bij de veerboot die ons naar Kinderdijk bracht. Ik stond te poppelen om de route te fietsen langs alle molens, zeker omdat het weer opklaarde. Hier kwam ik er echter weer achter dat ik te optimistisch was. Omdat Kinderdijk onderdeel is van de Werelderfgoedlijst van Unesco, kun je alleen ter voet dichterbij de molens komen. Dit hadden we kunnen doen, maar we zagen in één blik al dat dat het eigenlijk niet waard was en dat we liever doorgingen naar een warme douche. We fietsten verder op de dijk langs Kinderdijk en de Lek en kregen hier de wind in de rug, wat meer dan welkom was. Gedurende het tweede deel van deze rit, naar Leerdam, bleven mijn vader en ik maar grappen maken. Want ook tijdens dit deel moesten we regelmatig de juiste weg vragen. Er was ons echt weinig goeds gegund deze vakantie en gelukkig konden we daar flink om lachen.

Ook had ik kort na Kinderdijk al door dat deze rit langer zou worden dan de geplande 95 kilometer. Ik had gelijk en ik fietste mijn tweede 100 kilometer rit. Dit maakte alles goed, want deze rit had ik wél bewust meegekregen en het gaf me een hele boost aan motivatie en energie. Na vier dagen en 375 kilometer, had ik twee kleine pijntjes in mijn rechterschouderblad en linkerknie, maar verder zat alles nog goed. Wel leek het ons het verstandigst om voor het avondeten in het hotel te blijven en daar genoten we dan ook van een lekkere maaltijd.

Dag 5, Asperen – thuis / 97 km

De laatste dag van de fietsvakantie was aangebroken en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik met gemak uit mijn bed kwam. Tegelijkertijd had ik ook zin om weer op de fiets te stappen en richting huis te gaan. Na wat stretchen merkte ik dat de pijn in mijn schouder en knie nog niet volledig weg waren en dus had ik me voorgenomen om lekker rustig te fietsen. We pakte nog één keer alle spullen in en vertrokken onderweg naar huis.

Al vrij aan het begin van onze laatste rit kregen we een tip om bij Culemborg dwars door de stad te fietsen en de dijk op te gaan. Die dijk zou ons langs het water naar Ingen brengen, waar we met het pondje naar Elst konden. Op dijken fietsen zijn we gewend, maar zelfs dit en de wind in de rug zorgden er niet voor dat ik mijn pijntjes kon vergeten. Ik begon het nu toch wel zwaar te krijgen. Gelukkig kwamen we steeds dichter bij Rhenen, waar we even op bezoek zouden gaan bij vrienden van ons. Vlak voor we bij onze vrienden aankwamen, werd het me even te veel. Opnieuw waren we omgefietst om bij hun huis te komen, ik werd moe en het zag ernaar uit alsof we weer 100 kilometer zouden gaan afleggen. Toen we eenmaal gezellig zaten en wat lekkers kregen, kon ik weer lachen en kreeg ik weer zin om voor de laatste 40 kilometer op de fiets te stappen.

Deze laatste 40 kilometers gingen goed. Mijn vader wist vanaf Rhenen de precieze weg naar huis en deze bevatte veel afdalingen, iets waar ik heel blij van wordt. Als we niet aan het afdalen waren, trapte ik op een rustig tempo en genoten we van de eerste zonnige dag van de fietsvakantie. Toen we rond de 90 kilometer steeds dichter bij huis kwamen, zat ik lang in de twijfel: zal ik een extra rondje maken of zal ik lekker naar huis gaan? Mijn vader zei dat we gewoon naar huis moesten, die laatste meters maakte ook niet veel meer uit. Iets in mij zei dat ik voor het idee een extra rondje moest maken, maar het overgrote deel van me wilde gewoon heerlijk op de bank zitten. Was dat getalletje na zo’n week nou echt zo belangrijk? Volgens mij niet. En zo kwamen we na 97,5 kilometer op deze laatste dag en een totaal van 473,5 kilometer, weer thuis.

Voor herhaling vatbaar?

Zoals je leest waren er goede en minder goede momenten gedurende deze fietsvakantie in Nederland met mijn vader. Het grootste ding wat tegenzat, is hetgeen wat we niet kunnen controleren: het weer. Desondanks heb ik zó genoten van iedere dag! Iedere avond zat ik met een voldaan en gelukkig gevoel op onze hotelkamer en was ik zo dankbaar. Dankbaar voor het feit dat ik een lichaam heb die in staat is om te sporten, dankbaar voor een vader die door regen en wind met zijn dochter meegaat en haar aanmoedigt en dankbaar voor een moeder die ons vanaf het ‘thuisfront’ iedere dag succes wenste. Hoewel ik had verwacht dat ik na deze vakantie mijn fiets voor minimaal twee weken niet wilde zien, kan ik nu al niet wachten om weer op mijn fiets te stappen. Sterker nog, ik kan niet wachten om een volgende fietsvakantie (in binnen- of buitenland) te plannen. Tips hiervoor zijn welkom 😉

Bedankt!

Ten slotte wil ik ook graag jullie bedanken. Jullie vele leuke, lieve berichten en reacties via Facebook en Instagram deed ons zo goed! Het was leuk om te zien hoe veel van jullie met ons meeleefden en het gaf ons iedere keer weer een motivatie boost. Bedankt hiervoor!

Het afsluiten van deze blog betekent ook een voorlopig einde van de vakantiedagboekjes. Volgende week zal ik weer in de schoolbanken zitten en zit er helaas geen vakantie meer in. Ik heb onwijs genoten van het schrijven van deze dagboeken en zal jullie uiteraard aan het eind van iedere maand op de hoogte blijven houden van mijn hoogtepunten in een terugblik. Ik hoop je graag daar, en bij mijn andere blogs, te zien.

Liefs!